Vanochtend stonden we onder laaghangende bewolking langs de Holwerter Feart, met onze trappers in de bagger. De wind: behoorlijk fris. Na drie kwartier: verkleumde handen.

Desondanks: wie goed keek ontwaarde veel kleur.

‘s Middags: eerst een bouwkundig ingenieur ontvangen (i.v.m. de vergunningsaanvraag voor onze voorgenomen verbouwing) en daarna rijstekoekjes gebakken, goudgeel.

Zette vervolgens de groencontainer buiten en dronk een biertje uit een groene fles.

Luisterde ook nog naar God Is an Astronaut, uit de omgeving van Wicklow, Ierland.

Werkte vanochtend met nieuwe brushes – ‘Blackburn’ & ‘Evolve’ – die kleuren, in tegenstelling tot de olieverfset, niet vermengen, maar over elkaar plaatsen. Dat vergt een andere manier van kijken, denken en doen. Met het resultaat, getekend vanuit ons slaapkamerraam, was ik, ondanks de vele verbeterpunten, niet ontevreden.

Vooral de grotere mate van abstrahering die deze brushes me opdringen, bevalt me. Zij zet de sfeer die de tekening ademt in het volle licht.

‘The painting that will last is the one that has been thought out, dreamed over, reflected on, produced from the mind, and not solely by the hand’s facility at dabbing on highlights with the tip of the brush.’ – Gustave Moreau (1826-1898)

Hier heeft Moreau ook vandaag de dag nog, geloof ik, een punt.

Er stonden verse tulpen op tafel.

Daar een snijdende wind buiten tekenen onmogelijk maakte, legde ik er nog drie citroenen naast.

En zie: de penvoering viel grover uit dan gewoonlijk;

omdat ik luisterde en reageerde,

denk ik.

Deed wat een tekenaar af en toe doen moet: een zelfportret maken.

‘Hij lijkt niet,’ oordeelde Hennie, ‘misschien de neus, heel in de verte.’

Dan maar de verstopte afvoer verhelpen: krak zei de afvoerplug, kut, waarna ik voor een click & collect naar de Gamma moest.

Heb ook nog getracht een fietsband te plakken, maar waar zit toch dat lek, verdomme!

Gelukkig scheen er vandaag veel zon.

Stond vanochtend een uurtje achter huis in de sneeuw.

Sneeuwblind bijna.

Daarna door naar het wad, dat zover het oog reikte bevroren was.

Las in Leugen & waarheid en dronk een alcoholvrij biertje.

Twijfelde even, dacht toen: ja maar Sonnema is toch niet gemaakt om te laten staan!