08.14 u. Sinds jaar en dag lees ik op mijn toilet bijna dagelijks een miniatuurtje van Koos van Zomeren, waarvan hij er in de jaren 90 meer dan duizend voor de voorpagina van NRC Handelsblad schreef (gebundeld in Ruim duizend dagen werk, De Arbeiderspers, 2000). Vandaag zat Van Zomeren samen met twee dames uit het hoge noorden in een treincoupé toen er een ambulance met zwaailicht een perron op kwam rijden:

‘“Moet je nou zien,” zei ik. Een van beide vrouwen stond op, boog zich naar het raam en bevestigde het vreemde van wat we samen zagen. Toen zei ik dat er zeker iemand onwel geworden was. “Dat is wel te hopen,” zei die vrouw. “Anders nemen ze misschien zomaar iemand mee.”
     Bestaat er al een vereniging tot behoud van het Groninger gevoel voor humor?’

12.10 u. Ten noorden van Rottevalle gewandeld. Thuis het kliekje van gisteravond opgepeuzeld: mediterrane visstoof met bulgur.

15.18 u. Sloeg Rainald Goetz’s Johann Holtrop dicht en verzonk in gedachten: wat een monumentale roman. Beter is de ondraaglijke leegheid van het moderne witte boordenbestaan nog niet onder woorden gebracht. Hoe uitgeburgerd kun je raken? De kwasterige Holtrop en een van mijn vroegere bazen lijken als twee druppels water op elkaar. Wat een opgeblazen gedoe. Ik had mijn eerste beroepskeuzetest serieus moeten nemen, halverwege mijn middelbare schooltijd, en kok moeten worden of houthakker.

17.24 u. Schrijven wil ik, schrijven als een koppige, wilde klootzak!

18.35 u. Het scherm. De bank. Het lichaam. De kamer. Het huis. De straat. De wijk. De stad. De streek. De provincie. Het land. De unie. Het werelddeel. De wereld. Ruimte. Het heelal.

18.43 u. Ik weet niet precies wat lezen moet doen & hoe het dat zou moeten doen.

18.56 u. Mijn advies met betrekking tot dit blog: ontspan je, scan de tekst, sla de helft over, focus je op wat er volgens jou toe doet. Zo simpel ligt dat.

1C1687B8-41A8-442C-8934-9D41C4176BBF
Rottevalle, 2018 © Ton van ’t Hof

14.38 u. Vertaalde George Oppens ‘The Gesture’, openingsgedicht van de serie ‘Five Poems About Poetry’, uit de bundel This In Which (1965):

HET GEBAAR

De vraag is: hoe houd je een appel vast
Wie houdt van appels

En hoe ga je om
Met vuil? De vraag is

Hoe houd je iets vast
In je geest dat je wil

Begrijpen en hoe houdt de verkoper
Een frutsel vast dat hij verkopen

Wil? De vraag is
Wanneer zullen er geen honderd

Dichters zijn die dit gebaar verwarren
Met stijl.

16.44 u. Portretteerde Oppen:

AA70CBE9-3C8B-4731-97AB-2534F88D7399
George Oppen, 2018 © Ton van ’t Hof

12.59 u. Vertaalde, met dit mooie weer, John Ashbery’s magistrale gedicht ‘Still Life with Stranger’ (uit Hotel Lautréamont, Alfred A. Knopf, 1993):

STILLEVEN MET VREEMDELING

Kom op, Ulrich, de grote hemelse
achthoek trekt over ons heen.
De wereld draait gewoon door, hoor.
Die vrijerij van je, is dat iets anders
dan een storm in een glas water?

Maar zulke stormen brengen vreemde
trillingen met zich mee: het gezag van de Almachtige
teruggebracht tot het allerbelangrijkste
hangt als bijengezang,
zacht melkwit berkenblad
op een windstille herfstdag –

Dit zijn me nog eens verschijnselen of vlekjes,
ver weg als de glinsterende nonsens van godsstad,
maar het monstrueuze raamwerk blijft
en loopt vol met spijt, met strohalmen,
of, op een ander niveau, met de opgewekte goedheid
van kwinkelerende, neerdwarrelende sneeuw.

Meesterlijk, zoals je ze overhaalt
om met je mee te zingen.
Boven je grazen paarden die het daglicht
in de schuur niet langer onthouden kunnen.

Kruiper bungelt tegen rotswand.
Puntdaken getuigen.
De hele cast is denkbeeldig
nu, maar verderop, in schaduw, wacht het verleden.

14.48 u. Maakte een portret van John Ashbery:

7CAD61BE-27C0-4657-9020-1AFD7E40122D
John Ashbery, 2018 © Ton van ’t Hof

08.42 u. Zette een andere zender op toen ik de eerste klanken van Bohemian Rhapsody hoorde; wat een kolerenummer.

09.12 u. Herinnerde me dat ook ík weleens de woorden rat race heb gebezigd ter verwijzing naar de genadeloze carriérejacht waarin ik terechtgekomen was.

09.21 u. Las in Johann Holtrop een passage waarin ik mezelf herkende:

‘De enige maatregel die Thewe genomen had voor zijn eigen veiligheid, was zijn openheid geweest, waarmee hij iedereen zijn vertrouwen en de vreedzaamheid van zijn bedoelingen had duidelijk gemaakt. Maar natuurlijk was dat voornamelijk opgevat als dat wat het in wezen ook was: als zwakte, een teken van zwakte en de acceptatie van die zwakte. Daarmee was Thewe onder de huidige oorlogscondities binnen het bedrijf voor afschot vrijgegeven.’

13.42 u. De boom van de buurman gesnoeid, en die van de buren van de buurman, en die van de buurvrouw van de buren van de buurman, en die van onze andere buurman.

16.29 u. Wortel van de walnotenboom onder ons tuinpad verwijderd (duwde de klinkertjes omhoog) en een deel van het tuinpad opnieuw gelegd.

18.36 u. Zag Lodewijk Asscher op tv: wauw, dikke kop gekregen, zeg.

19.18 u. Zag Frans Timmermans op tv: wauw, súperdikke kop gekregen, zeg.

9D279CC2-7373-4F74-9DE7-494AFC40A239

12.58 u. Kleine 10 km gelopen, ten zuiden van Rinsumageest. Hemels weer, veel beesten buiten, en overal gemaaid gras.

13.57 u. Al een week of twee ligt er een ongeopende paarse envelop op tafel: ‘bevolkingsonderzoek’ staat erop en ‘zelfafnametest’, nergens het woord ‘darmkanker’. Ik wil wél meedoen, dat is het punt niet, maar wij hebben een toilet waarin mijn poep direct onder water verdwijnt. Hennie suggereerde het gebruik van een schoteltje, en over dat voorstel denk ik nog steeds na.

15.22 u. Knikkebolde, gezeten in de zon, boven de roman die ik vanmiddag van de bieb leende: Johann Holtrop. Afbraak van de maatschappij van Rainald Goetz (Leesmagazijn, 2014), waarin de lotgevallen van een charismatische, maar harteloze en aan zelfoverschatting lijdende bestuursvoorzitter van een internationaal mediaconcern beschreven wordt, die merkt dat succes kan verkeren.

15.42 u. Wilde even uit de zon, stond op, vulde een pan met water, versneed een knolselderij en enkele bataten en schoof de stukken in de pan; gereed om vanavond gekookt te worden en verwerkt tot een stampotje met zuurkool. Hoorde een nummer op KEXP dat me beviel en leerde met hulp van Shazam dat het om Signs of Love van Moby ging. At vervolgens sojayoghurt met peer en gedroogde cranberry’s. Ging weer in de zon zitten, pakte mijn boek en dacht terug aan het managementwereldje waarin ik zelf ooit, later in mijn carrière, terechtkwam en uiteindelijk verdwaalde; wat een lege bedoening was dat.

16.09 u. Schonk me een Grand Prestige van Hertog Jan in en werd enkele vrienden gedachtig, uit Amsterdam en Utrecht, die nog wat arbeidsjaartjes voor de boeg hebben.

18A1A929-2DDC-4813-860F-10515625222E
Rinsumageest, 2018 © Ton van ’t Hof

07.53 u. Naar aanleiding van het IPCC rapport dat gisteren verscheen, bepleit de LC er in haar redactioneel van vandaag voor om de klimaatverandering tot inzet van de komende verkiezingen (staten, EU-parlement) te maken:

‘Het westerse kapitalisme heeft niet alleen het klimaatvraagstuk gebaard, maar ook de liberale democratieën. Afkicken van de wedloop naar meer luxe en gemak krijgt juist daar weinig politieke steun. Nederland wordt bestuurd door mensen die het Akkoord van Parijs omarmen, maar energieke naleving ervan zien als politieke zelfmoord.’

Ik verhef de klimaatproblematiek in elk geval tot de inzet van míjn gang naar de diverse stemhokjes.

08.54 u. Waarom ik mijn boeken in eigen beheer uitgeef? Omdat ik mijn ziel niet aan dit soort idioten verkopen wil:

‘Wij moeten auteurs leren om korter en bondiger te praten, zodat ze wel in dat talkshowformat passen.’ – Oscar van Gelderen

09.55 u. Citroenen, fruit, aubergine, komkommer, avocado, spinazie, gedroogde abrikozen, falafel, melk, kaas.

14.33 u. Rondje Hallum gefietst (ruim 30 km), door straffe wind & zonnestralen. Bij Pieter Jelles, in Stiens, een broodje gezond en verse jus genuttigd.

15.04 u. Las het zojuist verschenen persbericht inzake het oordeel van het Gerechtshof Den Haag in het hoger beroep van de klimaatrechtszaak van Urgenda en knikte tevreden. Opnieuw is de Nederlandse staat in het ongelijk gesteld en verplicht tot een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen eind 2020 met tenminste 25% ten opzichte van 1990. ‘Dit om te voorkomen dat het leven en gezinsleven van burgers in Nederland aangetast worden.’ Een heuglijke gebeurtenis die politici verder aanspoort tot daadwerkelijk actie in plaats van hol gepraat.

16.50 u. Luisterde naar Équinoxe van de Fransman Jean-Michel Jarre, uit 1978. Ouwe elektronische meuk, die ik nog steeds velen kan. Tjonge, wat heb ik déze plaat toentertijd grijs gedraaid!

427AD700-AF59-4EAD-A228-0022E9DB23D6
Hallum, 2018 © Ton van ’t Hof