ton van 't hof

# De verscheidenheid aan uitwerkingen die poëzie op haar lezers kan hebben, wordt alleen geëvenaard door haar verscheidenheid aan vormen. Maar als een gedicht op welke wijze dan ook raakt, dan zijn zijn woorden raak gekozen.

# Skelton spreekt in dit verband van een ‘poëtisch patroon’ dat stimuleert, prikkelt.

# Uit een hang naar orde en harmonie zullen lezers trachten om poëtische patronen in te passen in hun eigen perceptuele en conceptuele patronen, wat soms makkelijk en dan weer lastiger is.

Poetry is a combination of words, rhythms, and intonations that stimulates the hearer to perceive or reperceive a pattern of life which he must endeavour to fit into his own perceptual and conceptual pattern, and, by so doing, excite other patterns to appear or disappear, in the same way as a piece of coloured paper introduced into the kaleidoscope changes the whole design.

(Wordt vervolgd.)

The question, ‘What is poetry?’ has been on the lips of critics ever since it became important to men to analyse their feelings and those stimuli which aroused them, yet we are still a long way from achieving an answer to that most ‘overwhelming question’.

Zo opent de Brits-Canadese schrijver-dichter Robin Skelton (1925-1997) zijn boek The Poetic Pattern (1956), waarin hij nochtans een poging tot een bijdrage aan een antwoord waagt. De eerste vijf hoofdstukken herlees ik vanwege hun overvloed aan interessante opvattingen geregeld. Nu ook weer. Langzaam, en onder het maken van aantekeningen, die ik hier zal achterlaten.

# Het antoniem van proza is volgens Skelton niet poëzie maar vers.

# Wat is dan, vraagt hij zich af, het antoniem van poëzie? Dat bestaat niet. Wat ons voor een groot raadsel stelt: ‘for we cannot call a piece of writing poetry on any evidence save our own positive belief in its having a quality which we cannot define, and by comparing it to other ways of writing for which we have no name.’

# Skelton wil meer grip krijgen op het meest wezenlijke aspect van poëzie, dat zich zo moeilijk laat omschrijven, maar wel kan worden bespeurd: ‘We do not know exactly what we are looking for, and yet we can be most certain when we have found it.’

(Wordt vervolgd.)