Op zoek naar verbanden tussen tao (‘de weg’) en het heideggeriaanse gedachtegoed kwam ik online de volgende, naar het Engels vertaalde tekst van Heidegger tegen:
‘Thinking itself is a way. We respond to the way only by remaining underway … We must get on the way, that is, must take the steps by which alone the way becomes a way. The way of thinking cannot be traced from somewhere to somewhere like a well-worn rut, nor does it at all exist as such in any place. Only when we walk it, and in no other fashion, only, that is, by thoughtful questioning, are we on the move on the way. This movement is what allows the way to come forward.’
Waarom raken deze regels me? Omdat ze, geloof ik, een opening vormen naar ongekend gebied waar je eindeloos kunt dwalen. Zoals het leven, zo houd ik me voor, misschien wel ooit bedoeld geweest is.
