En Deutschboden gaat uiteráárd ook over de diepte van de menselijke psyche, de verhouding tussen individu en maatschappij, vrijheid, liefde, engagement.

Als je het leven een beetje begint door te krijgen, is het al weer bijna voorbij.

Aan het winternummer van het Vlaamse literaire tijdschrift Gpunt, dat afgelopen december verscheen, leverde ik een bijdrage. Hier zou een geldelijke vergoeding tegenover staan. Om tot betaling over te kunnen gaan, kreeg ik van de penningmeester nog wel een verzoek om een formulier in te vullen en terug te sturen, maar daarna is het, ondanks herhaaldelijk reclameren, akelig stil gebleven. Niks geen honorarium. Nada. Een laakbare handelwijze. Echt maf.

Offerte voor 8 m2 oude Friese geeltjes (klinkertjes) & 1 m3 straatzand aangevraagd.

Offerte binnen: € 1100. En daar moet ik ze dan ook nog zélf voor leggen. Dacht het niet.

1000 kg Ardenner split geel (grind) besteld.

Drie uurtjes gefietst. In Stiens een patatje oorlog & een goulashkroket (Hennie) en een broodje bal (ik) gegeten.

Zeker, dacht ik, en misschien vergiste ik me ook wel, misschien zat het leven wel heel anders in elkaar.

Bitgummole, 2019 © Ton van ’t Hof

Waarom vind ik Deutschboden zo’n goed boek? Over die vraag buig ik me nu al enkele dagen. En ik mag maar één reden opgeven, de belangrijkste: het is uit het leven gegrepen.

Wat een nietszeggende reden is, eigenlijk.

Zag dat onze druif door galmijt is aangetast, en niet zo’n klein beetje ook! Heb circa 80% van al het jonge blad moeten wegnemen.

Ontwierp in nauw overleg met Richard een nieuwe omslag voor het derde deeltje uit de Gaia • Chapbooks reeks (de eerste omslag hadden we naar aanleiding van de proefdruk afgekeurd).

De troosteloosheid dan, de verbijsterende mineurstemming die in Deutschboden de boventoon voert; mijn lachstuipen hebben ook iets ploertigs.

Ze duiken ineens overal op, literatuurwetenschappers die ontkennen dat ze prediken! Mij kan het niet schelen, hoor.

De moraal van Deutschboden? Geen idee, geen énkel idee.

Naar ma gekard. Ze was de vrolijkheid zelve. De diepvries moest leeg, want er lag wat ijs op de bodem van de laden. En tegenwoordig moet alles pico bello schoon.

Ma: ‘Wat moet ik hier allemaal mee?’
Ik: ‘Met wat?’
‘Met dit?’
‘Gooi maar weg. Die doperwten, sperziebonen en plakjes deeg zijn van vorig jaar.
‘Oh.’
‘Maar die vissticks, díe zijn nog goed! Díe eten we vanmiddag wel op!’
‘Oh ja, dat is wel lekker!’

Dus haalden we, nadat we de auto op haar naam hadden gezet, broodjes bij de warme bakker en bakten de vissticks op.

Opgepeuzeld met remouladesaus uit een plastic flesje.

De hele dag in de tuin gearbeitet.

Nog nooit zó vroeg in het jaar zó’n bruine kop gehad.

Gedoucht, teennagels geknipt, onder de parasol een colaatje gedronken.

Inspecteerde nogmaals & zelfvoldaan mijn dagproductie (een keistrakke hardhouten, tegen de muur bevestigde bank).

Mike schoongemaakt, die onderweg naar de dierenarts (voor twee inentingen) overgaf (heenweg) en kakte (terugweg).

Genoot van een Hertog Jan Grand Prestige & een glas witte wijn.

Dat Pfeijffer opvattingen heeft over politieke aangelegenheden, alla, maar dat ze serieus worden genomen door nieuwsmedia, o nee!

Wie denkt dat er hier niets te beleven valt, heeft het goed mis.

Las bij de laatste zonnestralen in culthit & must-read Deutschboden en werd herinnerd aan dít nummer uit 1971:

Op de fiets een verkenning uitgevoerd naar een zorgboerderij in Bartlehiem, waarin we ma eventueel zouden kunnen onderbrengen. Ziet er veelbelovend uit. Ik heb een oriëntatiebezoek aangevraagd.

Weetfeitjes. Sinds 1994 werd de VSB Poëzieprijs 24 keer uitgereikt. De 24 winnaars hadden een gemiddelde leeftijd van 52. De eerste tien waren gemiddeld 57 jaar oud, de laatste tien 52 en de laatste vijf 48.

Door de jaren heen is de winnaar van deze prijs gemiddeld gezien steeds jonger geworden. Tenzij Willem Jan Otten (1951) wint, zal deze tendens zich ook bij de eerste editie van De Grote Poëzieprijs doorzetten. De gemiddelde leeftijd van de zes genomineerden is 44.

Hier zijn vast prachtige hypotheses voor te verzinnen.

Ik wed overigens dat we, als dat zou worden onderzocht, ook bij de juryleden een daling in de gemiddelde leeftijd zullen zien.

Bracht vandaag niet alleen de dag door, maar ook een stukje van mijn leven. Er zaten enkele momenten van pure vreugde bij. Dit was zo’n dag waarop ik de tijd af en toe naar mijn hand wist te zetten.

En wie kiest voor ‘t leven, kan niet echt een klootzak zijn, die heeft de wereld nog niet opgegeven!

Wyns, 2019 © Ton van ’t Hof

Kom moeilijk tot schrijven, ‘t vastleggen van de dagelijkse beslommeringen. Te druk, te veel aan mijn kop, nog volop zaken aan ‘t verwerken. En dan die vermaledijde gordelroos!

Maar er zijn ergere dingen; ik moet niet zeuren, klagen; kop op slapjanus.

Huntelaar schiet Ajax eindelijk naar een voorsprong tegen Groningen.

Huntelaar krijgt even later geel waar rood op zijn plaats zou zijn geweest.

Schopte vanochtend ruzie en schaam me daar nu over.

Werd gek van dat zweverige stel plus vriendin in Ik vertrek!