Alle passies verschrompelden. Steden verdwenen in zee. Wat rivieren niet kon bommen en planten volledig koud liet. In de schemering riep een uil om liefde.
Even verlangde ik hevig terug naar onze vakantie aan de Oostzee vorig jaar. Naar kalme golfslag, lichte regen en sereniteit. Naar kleines Hotel Europa. Naar pullen lokaal gebrouwen Oost-Duits bier.
Een blauwe maan kwam op boven de Noordoost-Friese einder en scheen op het portret van de minister-president. De beste man zag er boos uit, dan weer verdrietig, afhankelijk van de wiegelende schaduwen van onze es.
Je ontwaakt eruit maar hebt geen idee hoe je deze hele toestand moet uitleggen.
Overdag was sloven het credo: de houten garagewand (zes meter breed, drie meter hoog), die ik deze week met hulp van Tim ga vervangen, vrij gemaakt van begroeiing en deels gesloopt. Het frame bleek toch hier en daar te zijn aangetast en zal moeten worden hersteld. Tof karweitje.
