Als ik de krant lees, en dat doe ik vrijwel elke ochtend, ligt mijn notitieboekje steevast klaar: voor het geval dat ik iets – een zinsnede, gedachte – wil vastleggen voor later.
Mooi woord, steevast: ‘volgens vaste gewoonte; hyperoniem: voortdurend’.
Voor later dus. Als ik na verloop van zekere tijd een stukje voor mijn blog ga schrijven. Soms verwerk ik daar dan een notitie uit mijn notitieboekje in, soms ook niet.
De oogst van vanochtend was, ondanks een dikke kerstkrant, magertjes: drie notities.
De eerste luidt: ‘Geen gekke dingen doen.’ Wat, volgens de krant, zou slaan op datgene waar bureaucraten steevast naar streven. Rutte en Buma bijvoorbeeld, met het klimaatakkoord.
Twee. Een woord dat me te binnen schoot, maar niet in mijn woordenboek bleek voor te komen. Ik verzon er een betekenis bij: ‘klimaatongevoelig: onaangedaan door verandering die optreedt in het klimaat; het klimaat laat hem koud.’
Drie. ‘IK ZOU WEL NAAR DE FAERÖER WILLEN!’
Daarna de wandelschoenen aangetrokken en bijna twee uur in de plenzende regen gelopen; een verademing. Zie video.
