ton van ’t hof

Om de gedichten van Kees Ouwens (1944-2004) te vatten moet je moeite doen, vaak veel moeite. En dan nog. Er is een dik boek (En gene schitterde op de rede) over zijn werk volgeschreven, dat echter niet uitloopt op volledige opheldering. Desondanks blijven zijn gedichten onweerstaanbaar. De beste raken aan iets onuitsprekelijk existentieels.

In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw maakte Koreaan Lee Ufan (1936) een serie monochrome werken die hij Over lijn noemde. Elk werk een aantal geleidelijk vervagende blauwe lijnen op doek of papier. Kobaltblauw. Dat zich voor je ogen oplost. Dit schilderij bracht in 2018 ruim € 1 miljoen op.

Onder het wit en blauw zit nog een zee van kleuren. De opmerkzame toeschouwer zal ook groene, roze, gele, paarse, bruine en rode tinten ontwaren. Sir Christopher Le Brun (1951) schilderde de ene kleur over de andere totdat hij zag dat het goed was en stopte. Waarna hij het schilderij de titel Stop gaf. Stoppen op het juiste ogenblik is een gave.