Om de gedichten van Kees Ouwens (1944-2004) te vatten moet je moeite doen, vaak veel moeite. En dan nog. Er is een dik boek (En gene schitterde op de rede) over zijn werk volgeschreven, dat echter niet uitloopt op volledige opheldering. Desondanks blijven zijn gedichten onweerstaanbaar. De beste raken aan iets onuitsprekelijk existentieels.
ton van ’t hof 