Dit jaar las ik, tot nu toe, 93 boeken, die ik gemiddeld 3,7 sterren gaf. Zeventien boeken kregen vijf sterren:
Poëzie:
- Because of Poetry, I have a Really Big House, Kent Johnson
- Ik weet, Tomaž Šalamun
Over poëzie:
- Speaking the Estranged: Essays on the Poetry of George Oppen, Michael Heller
- George Oppen and the Fate of Modernism, Peter Nicholls
Fictie:
- De acht bergen, Paolo Cognetti
- This Is Not a Novel and Other Novels, David Markson
- De grachtengordel, Geerten Meijsing
- Vuile handen. Het bureau deel 2, J.J. Voskuil
Non-fictie:
- De vrijheid om vrij te zijn, Hanna Arendt
- Het ware leven, Alain Badiou
- Jasper en zijn knecht, Gerbrand Bakker
- De wondergrijsaard, Onno Blom
- Mens/onmens, Bas Heijne
- Met de zon als kompas. 6500 kilometer door de ruige natuur van Alaska, Caroline van Hemert
- Bekentenissen van een afvallige milieuactivist. Een radicaal andere kijk op natuurbescherming, Paul Kingsnorth
- Naar de natuur, Koos van Zomeren
- Nog in morgens gemeten. Nieuw Herwijns Dagboek, Koos van Zomeren
Zeventien prachtboeken, waarboven er eentje hoog uittorent: Caroline van Hemerts Met de zon als kompas. Waanzinnig boek. Een must voor mensen die meer hebben met natuur dan met mensen.
Ben ook met Voskuil bezig.
De hele bureau serie onder handen genomen.
Vraag me af of het in de categorie fictie thuis hoort.
Is voor een fors deel documentatie.
Ik heb overigens bewondering voor je schilderwerk
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, Cees. En ik heb Het bureau onder fictie geplaatst omdat het, hoewel gebaseerd op Voskuils werkzame leven, als roman is uitgegeven. Maar ik snap je twijfel. Geweldige cyclus, hoor!
LikeLike