Ze lag er voor pampus bij, slapjes, ogen half geloken, en reageerde nauwelijks toen ik haar met mijn pink een zetje gaf. Hagedis, dacht ik, half dood. Kleine watersalamander, weet ik nu¹, springlevend. Ze moet zich rot geschrokken zijn toen ik het stuk hout optilde, waaronder ze zat. Om onheil af te wenden is ze, vermoed ik, voor half dood gaan liggen. Met opzet dus. In een poging om haar te redden, zette ik haar voorzichtig onder een struik neer. Ze kwam prompt weer tot leven en wandelde monter weg. Slim beestje.
PS Huub Beurskens reikte een betere verklaring aan: salamanders houden van november tot maart een winterslaap. Waarschijnlijk heb ik haar daaruit gehaald.
- Van Maanen. (2009). Kleine watersalamander. Ravon. https://www.ravon.nl/
