Je leven leven is één ding, het in taal gieten een ander.

We zetten onze fietsen voor het sneuphok neer, dat gezien het bord open was. Een oudere vrouw, van onze leeftijd, begroette ons en legde uit dat zij van de verkoopprijzen was. Hennie verdween direct het hok in. De vrouw bekeek me aandachtig en zei: ‘Zeker geen Friezen, hè?’ We kochten voor ruim tweehonderd euro aan oude spulletjes, die ik later op de dag met de auto ophaalde.

We hebben nu dus een roestig uithangbord met ‘Welcome’ erop, waaraan ook nog een klok met klepel hangt. Voor als je achterom loopt.

De gewoonte om in te schatten of je tot eigen volk behoort is overigens niet typisch Fries.

De Rochefort gaf verlichting, na het glas rosé steeg ik op.