Ach, de dood, je kunt je er niet voor verstoppen, hij gaat toch wel zijn goddelijke gang.

Wanneer ik doodga hangt van een zootje variabelen af, die ik lang niet allemaal kan beïnvloeden.

Doe ik er alles aan, wat in mijn macht ligt, om zo oud mogelijk te worden? Kan beter, dacht ik vanmiddag, nippend van een wijntje.

De tuin zuchtte onder de hitte, rozen knakten in de straffe wind en een leger veldbloemen lag hartstikke plat.

Wat ik met lede ogen aanzag. Ik moet nog leren dat ook planten zich, ondanks alle goede zorgen, niet aan ons storen, en soms kapotgaan.

Alles wat leeft is sterfelijk. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje.

Pluk de dag.