Leven met Nederland. Ik ontkom er niet aan. Door te verhuizen naar het noordoosten van Friesland kon ik een kenmerkende eigenschap van het kikkerland ontvluchten: drukte. Daar kon ik niet meer tegen.

Ik heb, lang geleden, nog door verlaten polders in Zuid-Holland gefietst en bramen geplukt langs stille Brabantse zandwegen.

Leven met Nederland, waar mensen net als in veel andere landen te vaak verschillend worden behandeld. Gisteravond zag ik een discussie op tv over rassendiscriminatie in ons land. Eindelijk werden meningen zonder omwegen geventileerd en ik dacht dat dat goed was. Er werd niet alleen over maar ook met de ander gesproken.

Te lang heb ik de ernst van deze zaak onderschat, evenals het belang van het opschrijven ervan.

Dit en andere dingen overdacht ik tijdens een wandeling met Tikoes langs eindeloze aardappelvelden, die momenteel vol in bloei staan en ruiken naar chique parfum.