Las bij mijn ontbijt – kommetje magere yoghurt met noten, zaden & gedroogde pruimen – het openingsgedicht van Hans Verhagens bundel Moeder is een rover (2004), die ik naar aanleiding van Verhagens dood voor € 8,64 tweedehands aanschafte.

Maar eigenlijk wist ik het na de eerste strofe al: deze poëzie is niets voor mij: te veel onderbuikgevoel, te veel bombast à la Lucebert:

Die het kwade spreken krijgen steeds meer te vertellen
In dit ondermaanse licht ontleend aan schaduwen
anderen de vingers breken tot ze niet meer meetellen
om ooit de sultans ezel voor zich uit te mogen duwen

Ook met Pim Fortuyn in gedachten kan ik hier geen chocola van maken; het is gezwets met een moraliserend ondertoontje. Hup! Onuitgelezen de boekenkast in.

‘Ach, laat gaan, joh.’ Smaken verschillen, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, je hebt ook gedichten van hem gelezen die je wel bevielen, geef het nog een kans, je bent even poëziemoe, drinkt te veel cola, et cetera.

Overall aangetrokken, de Makita DUC405 gepakt en – stralend weertje – een uurtje of drie in boomstammen staan zagen.

Kastanjehouten palen besteld om een pergola van te maken. Slagerij Smit gebeld voor een ‘Moederdag thuisbezorgd voordeelpakket + gratis Moederdag verrassing’. Lege potten en flessen naar de glasbak gebracht, drie tassen vol. Speklappen gemarineerd voor ‘Gemarineerde speklappen met groenten uit de wok’. Vaatwasser uit- en ingeruimd.

Op m’n reet gaan zitten, biertje gepakt.

Ondanks alle vonken heb ik deze dag geen moment vervelend of gevaarlijk gevonden.