Aanhanger gekocht, hout gezaagd, container volgeladen met groenafval (morgen wederom een containerwissel).
Even terug naar die aanhanger. Ik heb geen verstand van aanhangers. Dit wordt onze eerste. Voordat ik vanochtend op pad ging had ik me online georiënteerd en wist dus ongeveer wat ik wilde hebben. Eenmaal in de showroom koos ik voor de kleinste variant – 181 cm lang en 101 cm breed – die, nu ik de aanhangers in het echt zag, groot genoeg bleek te zijn voor de dingen die ik ermee wil gaan vervoeren. Dit is het basismodel, leerde ik van de verkoper, dat vaak nog in een garage past. Daarna kreeg ik onderricht in het vastzetten van ladingen en schafte nog enkele spanbanden, haken en een afdeknet aan. In de loop van de week kan ik het bakkie komen ophalen.
Achter zo’n beknopte aantekening als ‘aanhanger gekocht’ zit dus een verhaal, geen thriller, maar eentje uit een voortkabbelend bestaan.
Ook vroeg ik me vanmiddag af hoe oud de grootste, nog levende boom in onze tuin – een es – zou zijn. Een es kan wel tweehonderd jaar worden, weet ik, en veertig meter hoog. De onze verheft zich circa 25 meter boven het aardoppervlak. Online vond ik een programma waarmee je de leeftijd van bomen kunt berekenen. Het programma deelt simpelweg de stamomvang op een dikke meter hoogte door de gemiddelde jaarlijkse groeifactor van de betreffende soort, et voilà: onze es is ruim zeventig jaar oud. Ik hoop dat-ie me mag overleven.
Het leven hoeft geen rollercoaster te zijn.
Wéér geen post geweest vandaag, en ik verwacht nog wel boeken!
