Trotse Fien kreeg gisteren een zoon, die op de foto hieronder drinkt en nog een naam moet krijgen.

En opeens waren ze daar dan weer: kikkers! die zich roerden in de sloot achter ons huis.

Bijkans de hele middag, terwijl ik in Luuk Gruwez’ Het land van de handen (dat me boeit) las, een vlinder (een vroege atalanta) op een van mijn melkwitte benen, zonnebadend.

En toen nog een merel, ónze merel, die zich tegen het vallen van de avond werkelijk helemaal loszong van de wereld.

Tot slot roze lucht, grijzige gebouwen, een witte bloem en twee lege wijnglazen. Stilte die binnentrok.