Of ik nog iets te zeggen heb op De Grote Poëzieprijs 2020, die gisteravond zijn climax bereikte? Een rimpelloze editie, lijkt me!

Ook de houtduiven hebben hun nestplaats gevonden: in de in klimop gehulde eik.

Stukje bij beetje neemt de rommelwal af en het uitzicht over de weilanden toe. Ook komt er onvermoed struikgewas te voorschijn! Van alles hebben de vorige bewoners er neer geflikkerd, van groenafval tot vogelhuisjes en stellingkasten.

Accu kettingzaag is binnengekomen, zonder accuoplader. Die moet je, in tegenstelling tot wat ik dacht, er dus apart bij bestellen. Kassa! Accu’s plus oplader zijn duurder dan de kettingzaag zelf.

En dan het coronavirus: weer een harteloze dag. We kunnen barsten, met alles wat ons dwars zit. En als je al je radeloze twijfel kunt wegvegen, moet je wel geloven in wat je ziet, waar je in leeft.

Ik zette een raam open.

En bij Wolter blijven de lammeren maar komen!