Na twintig minuutjes vond ma het welletjes en draaide om: het was te koud, te regenachtig om te wandelen.

Eenmaal terug, onder het genot van een warme bak koffie, probeerde ze me iets duidelijk te maken: ‘Ik moet van die ronde dingen hebben, om gelijk te blijven tussen benen en hoofd.’ Het duurde even eer ik doorkreeg dat haar calciumtabletten op waren, tegen botontkalking, waar ze last van heeft.

Nee, mijn moedertje is nog lang niet gek.