‘Alleen in het noordwesten en noorden bestaat kans op een bui.’ Nou—om 10.57 uur—bij bakken uit de hemel dus, hier.

Waar ik in geloven móet: dat lezen goed voor je is & dat dit blog in staat is om je op te beuren, te veranderen, te raken en, wie weet, met wat raad bij te staan.

In eenzaamheid pende ik bovenstaande zin neer, geen stérveling die mijn gezicht op dat moment zag!

Stelde met militaire precisie—alle spijzen exáct passend bij het gemoed van de dag—het menu van de maaltijd des Heren samen: stracotto alla Fiorentina, zucca al rosmarino & duizendpit brood.

Na jaren van onderzoek luidde de conclusie dat inwoners van Karachi, Kazachstan, door verhoogde concentraties koolmonoxide in de lucht in slaap waren gevallen om pas dagen of weken later weer wakker te worden. Er kon volgens de autoriteiten geen verband worden gelegd met de oude uraniummijnen die al tientallen jaren gesloten zijn. De beelden van geëvacueerde inwoners die niets liever willen dan terugkeren naar hun geboortestreek zijn hartverscheurend. Docu vol dramatiek.

Lien rekte zich in de zon helemaal uit, tjezus, zelfs vérder dan helemaal! Elastieken Lientje.

Toen ik aangename geuren opsnoof uit onze stoofpan realiseerde ik me dat ik nog altijd de rekeningen betalen kan, me vergapen kan aan documentaires over én uit alle uithoeken van de wereld, ‘s avonds in een café met Jan en alleman over politiek kan ouwehoeren, en dampende schotels op tafel kan zetten die hun oorsprong hebben in uiteenlopende culturen uit alle delen van de wereld.

Vroeg me vervolgens af welke van deze privileges ik—vanwege omstandigheden—hypothetisch geval?—als eerste opgeven zou.