Een bref double is een quatorzain (elk veertienregelige gedicht dat geen sonnet is) met rijmschema axbc xbxc xaxc ab (x is onrijm). Metrum & regellengte naar keuze. In zijn boekje Versvormen vindt Drs. P de bref double iets ‘voor prutsers met of zonder eigenwaan’. Als iemand zoiets zegt, dan is mijn interesse onmiddellijk gewekt.

Na veel experimenteren—zo is o.a. mijn lange gedicht ‘Donkere ogen die ons onbewogen vogelen’, dat is opgenomen in Hey! Are You Suffering? (2010), grotendeels in bref double geschreven—kijk ik anders dan Drs. P tegen deze versvorm aan. Voor mij is de het een half vrij vers met een subtiel rijmschema dat ook ruimte biedt aan toeval. Want dat doen rijmschema’s: ze brengen je zomaar in omstandigheden die vooraf niet te voorzien zijn geweest. En de vrijheid, die eveneens in ruime mate aanwezig is, behoedt de bref double voor oubolligheid. Wat verlang ik als dichter nog meer?

Van de week heb ik deze uitgekookte versvorm weer van stal gehaald. Voor een remix van het gedicht ‘The White Shirt’ van John Ashbery, dat in zijn bundel Hotel Lautréamont (1992) staat. Let wel: met elementen van het origineel heb ik er een volstrekt nieuw gedicht van gemaakt.

(Na voltooiing nog een flink eindje wezen fietsen.)

HET WITTE OVERHEMD

Plots valt alles weer stil.
Wat het schrompelige bolgewas
koud laat, of de dorre aarde.
Gemakkelijk is het niet. Rustig blijven.

Dingen van vroeger, jij
en je veranderde eigenwaarde,
mijn hok en al
wat ik er denk neer te moeten schrijven.

De doorgeprikte illusie.
Net nu ik iets zeggen wil.
Wegtrekkende drift
die nog wat stof doet opdrijven.

Hé joh! deel toch dat verschil
wat zich in dromen aan je openbaarde.