• Dat ik gefaald heb, ja, en dat ik daar nu al jaren voor wegloop in plaats dat ik ervan leer. Tot dat inzicht kwam ik tijdens mijn meditatieoefening vanochtend.
Schrale troost: niemand is onfeilbaar. Boemerang: je kúnt niet voor jezelf weglopen.
Het vreet vanbinnen aan me. Dat project dat ik maar niet in goede banen wist te leiden en waar ik ziek van werd.
Ik ben niet perfect. Nooit geweest ook.
• Kocht voor € 9,99 de Verzamelde gedichten (Kindle editie) van Rutger Kopland, een dichter die ik de laatste jaren steeds meer ben gaan waarderen, en herlas Onder het vee, Koplands eerste bundel uit 1966.
• Toen ik zeven of acht was maakte ik al rolschaatsend een smak, waarbij er een stukje afbrak van een van mijn voortanden. Niks geen bloed, hoor, gewoon een stukje eraf. Ik weet nog dat ik thuiskwam en lachend tegen mijn moeder zei: ‘Kijk, er is een stukje van mijn tand af!’ Dat stond wel interessant, vond ik toentertijd.
Later, op de middelbare school, droeg ik mijn haar tot op mijn schouders. Dacht nog dat oorlog spannend was.
Schaamte, 2019 © Ton van ’t Hof
