Keek in de spiegel en zag een grijzende kalende man die in zijn gezicht sporen draagt van de tijd: littekens, denkrimpels, kraaienpootjes. Verbeten trek om de mond, dan weer spottend.

Ik heb heel wat afgetobt in mijn leven, en heel wat crises doorgemaakt, waar ik even zo vaak weer uit opkrabbelde.

Ik hou van klein, comfortabel, prettig, vredig.

En ik ben niet over de héle linie teleurgesteld in mezelf.

Lachen man, zo’n standje van zaken.

Oh ja! En ik heb me laten opvoeden door het échte leven, de realiteit.

Pretenties & tekortkomingen.

Ik weet niet beter of. Taaiheid ook. Blootgeven.

Terug naar Tedja. Las delen 2 & 3. Langzaam, met aandacht.

Wees vorm.
Werk met je handen.
Doe jezelf pijn.
Ram je zelfbeeld aan gruzelementen.

Intense poëzie die overpeinzing nodig heeft.

Met mijn meisie naar Reduzum gefietst, waar in bermen koolzaad bloeide en op landweggetjes pimpelmezen wipten.