Waarom vind ik Deutschboden zo’n goed boek? Over die vraag buig ik me nu al enkele dagen. En ik mag maar één reden opgeven, de belangrijkste: het is uit het leven gegrepen.

Wat een nietszeggende reden is, eigenlijk.

Zag dat onze druif door galmijt is aangetast, en niet zo’n klein beetje ook! Heb circa 80% van al het jonge blad moeten wegnemen.

Ontwierp in nauw overleg met Richard een nieuwe omslag voor het derde deeltje uit de Gaia • Chapbooks reeks (de eerste omslag hadden we naar aanleiding van de proefdruk afgekeurd).

De troosteloosheid dan, de verbijsterende mineurstemming die in Deutschboden de boventoon voert; mijn lachstuipen hebben ook iets ploertigs.

Ze duiken ineens overal op, literatuurwetenschappers die ontkennen dat ze prediken! Mij kan het niet schelen, hoor.

De moraal van Deutschboden? Geen idee, geen énkel idee.