Declamerende dichters? Ze kunnen zelden mijn aandacht vasthouden. Een ernstig gezicht, theatrale gebaartjes en doorgaans, als het al verstaanbaar is, een onsje prietpraat.
Deze dagen, het is Poëzieweek, worden de sociale media weer volgeplempt met foto’s van dichters die optreden in het openbaar;
soms zijn er drie toeschouwers op de achtergrond te zien,
soms geen
of een,
vreemd blijft het.
Ik lees poëzie in stilte, aan de keukentafel.
Voorts boodschappen gedaan, een quiche met witte kool & spekjes gebakken, gezellig met een oude maat geluncht en het zoveelste schetsontwerp voor een boekomslag gemaakt.
Zelfportret, 2019 © Ton van ’t Hof
Een dichter die in stilte zijn eigen poëzie leest, aan de eettafel, kan mij als toeschouwer ook niet erg bekoren of mijn aandacht vasthouden. Het aandachtig bereiden van een quiche met witte kool en spekjes, in stilte of onderwijl zacht neuriënd, acht ik bekoorlijker en zeker apetijtelijker. Ik breek graag een lans voor ‘Heel Nederland dicht, bakt en/of declameert.’.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, goed idee! Ik lees overigens zelden mijn eigen poëzie terug, liever de probeersels van anderen!
LikeLike