Onze wijnstok – Vítis vinífera – explodeert. Zijn lichtgroene scheuten lopen dagelijks centimeters uit. Ook zit hij berstensvol bloemen, waarin je al de druiventrossen herkent, die aan het einde van de zomer blauw zullen kleuren, donkerpaars bijna. Volgens de overlevering is deze wijnstok meer dan dertig jaar oud. Hij heeft polsdikke stammen. Van de soort heb ik geen idee. Afgelopen jaar heeft hij me zeventien liter wijn geschonken, die nu op fles aan het rijpen is. Van de week zal ik hem met mijn snoeischaar voor de eerste maal van onnodige ballast ontdoen, opdat hij al zijn aandacht op zijn vruchten kan richten. Hand in hand gaan we.